Idea uczenia się przez całe życie, wynikająca z polityki Unii Europejskiej, nie jest już dziś nowością. Misję tę wspierają różnorodne programy i inicjatywy, od ponad 25 lat zarządzane przez Fundację Rozwoju Sytemu Edukacji, takie jak Erasmus+ czy Europejski system akumulowania i przenoszenia osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET). Wynikają one z zaleceń Parlamentu Europejskiego i Rady, jak i zdrowego rozsądku, by rozumieć otoczenie charakteryzujące się hiperkonkurencyjnością, hiperelastycznością, pragmatyzmem, zorientowaniem na projekt oraz zorientowaniem na współpracę. Wszystkie wymienione elementy stanowią cechy przestrzeni organizacyjnej okresu informacyjnego (Bieńkowska, Sikorski, 2016, s. 102). Dominująca rola przypada w tym okresie kulturze. Jest to kultura szczególnego rodzaju, w której członkowie nie mają problemów z łączeniem przeciwstawnych wzorów myślenia i zachowania. Przeważa w niej przekonanie o wyższości relacji sieciowych, poziomych, opartych na współpracy. Zorientowanie na kooperację w procesie uczenia się odnosi się w pełnym zakresie do sfery kompetencji współpracy i wymaga ich ciągłego zwiększania.